...το κορμί μου διαμαρτύρεται.
Κάθε κύτταρο ταξιδεύει παλλόμενο έντονα σε κάθε σπιθαμή μου.
Σα να μου φωνάζει ΞΥΠΝΑ όσο εγώ εχω βάλει τον εγκέφαλο στο πρόγραμμα
μόνο τον νου να ακούει, τη λογική.
Αδιαφορούσα.
Ώσπου Τυφώνες ξεκινήσανε στα σωθικά μου, ξεχύθηκαν προς το στομάχι την καρδιά μου, απ το λαιμό μου πέρασαν, εδρεύσανε στα μυαλά μου.
Και από πίσω τους ότι έμεινε το σάρωσε η Φωτιά…
Εμπόλεμη κατάσταση,
απόρροια της περιθωριοποίησης της ψυχής
5 σχόλια:
Ωχ και ακόμη δνε ήρθε η Άνοιξη!
Ίφιδά μου καλησπέρα...Έχεις ένα από τα πιο αγαπημένα μου αρχαία ονόματα (δεν περίμενα να το συναντήσω σε μπλογκ πάντως...).Πάω να δω τις υπόλοιπες αναρτήσεις σου...Τα λέμε...
Ίφιδα, μπορεί ο Κουπς να περιμένει να σφίξουν οι ζέστες για να εκφραστεί (:P) αλλά τα όσα περιγράφεις, άγνωστα δε μου είναι... Ένας οργανισμός, ένα σώμα, μια ψυχή, πρέπει πάντα να είναι σε "εμπόλεμη κατάσταση". Φωτιά σε όλους μέσα μας, αρκεί να την αφήσεις να απλωθεί...
Κι έτσι ρε μάτια, αφήσεις ελεύθερο το δαίμονά σου (αόριστο το β' ενικό) τότε απλά θα βιώσεις το πιο περίεργο... Φωτιά που στη διάβα της δεν αφήνει στάχτη αλλά σκόνη ονείρων φωτεινή. Μια φωτιά που δεν απλώθηκε για να καταστρέψει αλλά να δημιουργήσει...
Ο εγκέφαλος κι η λογική πάνε παρέα (συνήθως)... Η φωτιά και η ψυχή από την ίδια ουσία φτιαγμένες. Οπότε αν είναι να επιλέξω μεταξύ λογικής και συναισθημάτων, η λογική μ' έχασε, ή εγώ την έχασα... δεν αλλάζει κάτι.
Φιλιά!
Ναξίων!
Την Άνοιξη περιμένω για να εκφραστώ!
Σαν τα πετεινά του ουρανού!
Εσείς πιάσατε το άσμα καταχείμωνο!!!
Κουπη, την άνοιξη ζευγαρώνουν τα ...τραγιά :)) Μου φαίνεται για Αράχοβα σφυρίζει η υπόθεση! ;)
Δημοσίευση σχολίου