...το κορμί μου διαμαρτύρεται.
Κάθε κύτταρο ταξιδεύει παλλόμενο έντονα σε κάθε σπιθαμή μου.
Σα να μου φωνάζει ΞΥΠΝΑ όσο εγώ εχω βάλει τον εγκέφαλο στο πρόγραμμα
μόνο τον νου να ακούει, τη λογική.
Αδιαφορούσα.
Ώσπου Τυφώνες ξεκινήσανε στα σωθικά μου, ξεχύθηκαν προς το στομάχι την καρδιά μου, απ το λαιμό μου πέρασαν, εδρεύσανε στα μυαλά μου.
Και από πίσω τους ότι έμεινε το σάρωσε η Φωτιά…
Εμπόλεμη κατάσταση,
απόρροια της περιθωριοποίησης της ψυχής